Zaterdag

Zaterdag 19 sept. Hontanas- Boadilla del Camino 26 km

Anita, een Albergue is een onderkomen voor pelgrims, er staan stapelbedden, soms kunnen er maar weinig slapen, maar soms zijn ze zo groot dat er wel 200 kunnen slapen, meestal grote zalen, weinig toiletten en douches,

Op de bedden ligt alleen een kussen, je moet in je eigen slaapzak, soms ligt er een deken op bed, waar dus iedereen onder slaapt, je moet niet kieskeurig zijn, om 22 uur gaat het licht uit en wordt je geacht in bed te liggen.
Je betaald tussen de 5 en 10 euro voor een nacht, soms kan je er ook eten, maar soms is er niets bij en moet je zelf voor je eten zorgen, zo is het misschien wat duidelijker.
Vannacht heb ik in een hele mooie schone, net nieuwe Albergue gezeten, maar vaak zitten ze in oude gebouwen.

Gisterenavond hier gegeten, ik zat aan tafel met twee broers uit Franstalig Belgié, die wel wat Nederlands konden, ook dat Nederlandse meisje, zij loopt ongeveer 10 km. per dag, heeft een gewone school rugtas op, die op haar schouders hangt, dus al pijnlijke schouders, echt een beginneling die niet wist waar ze aan begon, ze loopt twee weken en doet volgend jaar de rest, is twee dagen geleden begonnen, heeft nu al een briefje met wat ze volgend jaar anders moet doen.

Vannacht prima geslapen en om zeven uur weer op pad, weer in het donker en mijn zak lampje was leeg, dus achter iemand aan gelopen tot het licht werd.
De eerste 9 kilometers ging vlak, tot een klein dorpje, daar koffie gedronken en toen weer verder, voor mij een hoge berg en die moesten we over, deze was 12%, dus een aardige klim, bovenop een mooi uitzicht, helaas was het wat heiig, na 500 meter kwamen we aan de andere kant van de berg en daar lag de meseta (het klopt dus Joke) een geel glooiend landschap met een stralend blauwe lucht er boven, kilometers ver en daar door heen loopt een kronkelend pad, waar de pelgrims lopen, steeds kleiner wordende poppetjes, erg indrukwekkend, de afdaling was 18%, maar gelukkig wel een geasfalteerd pad.

Het duurde ook heel lang voor we weer een dorpje tegen kwamen, na dat dorp ging de meseta verder, het was toen nog 5 kilometer naar het eindpunt van de etappe, maar wat duurde die kilometers lang, het was inmiddels warm geworden en mijn rug ging ik weer voelen.
Ik weet denk ik ook wel waardoor dat komt, ik drink veel te weinig, het is moeilijk om je fles te pakken als je alleen ben, maar inmiddels heb ik al twee liter vocht op.

Toen ik in het dorp aan kwam, het was rond één uur, heb ik een Albergue opgezocht, er was plaats en het ziet er goed uit, ik zit nu in de tuin met de voeten in het zwembad en zingende Koreanen naast me.
Er slaapt vannacht een hele dikke Amerikaan boven me, als die maar niet door het bed zakt, want dan ben ik geplet, eerst nog gedacht om te ruilen, maar er is geen trappetje naar het bovenbed, dus kom ik er nooit in, ik ben benieuwd hoe die dikzak dat doet, zijn vrouw is net zo dik en slaapt ook op een bovenbed, dat krijg je als je laat arriveert.